एक सकाळ.....

एक सकाळ........ शायरीत चिंब ....’चपराक’ समुहात .....

  .............मंगळवार सात जुलै २०१५...

सकाळी उरकून ऑफिसला पळायची घाई.मधून मधून एक डोळा Whats App वर....

‘चपराक’ गृप वर कविता मालपाणी यांचा शायराना अपडेट ...

एक सुबह ऐसी भी हो ...

जहा आंख जिंदा रहने के लिये नही.

पर ...जिंदगी जिने के लिये खुले ...

यावर विनोद पंचभाई सरांचा “बहोत अच्छे!” चा दिलखुलास प्रतिसाद.सकाळची मरगळ कुठल्या कुठे पळाली .....!

प्रा.बी.एन.चौधरींचे वारीचे अभंग .....

जगण्याचे अभंग .

आशा व निराशा,सोबत चालती,

जीवाशी खेळीती,जन्मभर.

यश अपयश,नियतीच्या हाती,

कष्टाशी तू नाती,तोडू नको.

पाप आणि पुण्य,तुझ्याच रे हाती,

बाळग तू भीती,जगताना.

सत्याशी असत्य,रोज येथे खेटे,

सत्यालाच भेटे,विजयश्री.

जन्म आणि मृत्यू,कुणाला चुकला,

मानव धाकला,देवा पुढे.

सुख दु:ख फेरा,वाटतो टळावा,

सन्मार्ग धरावा,भ.ना.म्हणे.

  चौधरी सरांच्या भक्ती नामाने दिवसाची सुरुवात तर भन्नाट झाली.आता चहा नाष्टाही झाला होता. ऑफिसची तयारी करता करता परत मोबाईल हातात ...

 अरुण कमलापुरकर सरांची जगण्याच्या अभंगाना दिलखुलास दाद ....

“ज्ञानियाचा वा तुक्याचा ,

तोच भनाचा वंश आहे”

 आता रस्त्यावर ........ऑफिसच्या गाडीची वाट पहाता पहाता .....राखी येवलेंचा  अपडेट .....

सांसो का टूटना  आम बात है गालिब !जहा अपने बदल जाये ....मौत उसी को कहते है!

     त्यावर विजयश्री दिवटे व अरुण कमलापूरकर यांचा “सही” व “बहोत खूब”

त्यावर राखी येवले .....

चलो बिखरने देते है ...आज जिंदगी को ....संभालने की भी एक हद होती है!

.... वा!ss  .....आज online महफिल रंगणार असे दिसते! ऑफिसची गाडी आली, हातात मोबाईल समोर ठेवूनच बसलो ...

राखी येवलेंचा पुढचा अपडेट ......

घर म्हणजे दोघांच असतं

दोघांनी सावरायला लागतं

एक घोरत पडतं

दुसऱ्याला मात्र डब्यासाठी उठावं लागत.

त्यावर .......चौधरी सर ......

मौत से कहना की हम से नाराजगी खत्म कर ले ....

वो लोगही बदल गये ...जिनके लिये हम जिया करते थे.....

.......क्या बात है, ......या शायराना अंदाजाला online सदस्यांचा जोरदार प्रतिसाद ...

राखी येवले ......

बहुत कठीन है जहां मे सभी को खुश रखना,

कि लोग रब पे भी तो उंगलिया उठाते है!

त्यावर चौधरीजी .....

कुछ जख्म इन्सानके कभी नही भरते ....

बस इन्सान उसे छिपानेका  हुनर सिख जाता है!

आता समूह व्यवस्थ्यापक घनश्याम पाटील यांचा जोरदार सहभाग .....

तिने दिलेले घाव

कुणालाही दाखवायचे नसतात...

मग ते कितीही असोत

कधीही मोजायचे नसतात....

.......वा!..... आता महफिलीला अजूनच चार चांद लागणार असं दिसतंय!....

अरुण कमलापूरकरांचे म्हणणे .....

मुकाटपणे सोसायचे असतात,प्रतिघाव द्यायचे नसतात!.....

आणि मग घावांवरून सदस्यांची थोडी चेष्टा मस्करी!

आता मलाही  वाटायला लागलं......... उतरायलाच हवं या महाफिलीत ......

कशाला हवी घावांची बात

आपले ओठ आपलेच दात! 

 .........जमलं बहुतेक! ........

सर्वानी ‘वाssss ‘ म्हटलं!  एक दोन स्माईली सुध्दा! .... आता पुढे जायला हरकत नाही! .....

...गिनती कशास त्या घावांची?

यादी कशी वाचू त्या नावांची?

त्यावर घनश्यामजी ......

आपलाच माल अन आपलाच तराजू

कोणाला तोलून दावायचं?

खपला तर खपला,नायतर सांगा

कोणाला बोलून दावायचं?

..........खरंच......रोकडा सवाल!

...आता पुढे लिहू का? बघू  काय म्हणतायेत ....

काही घाव सोसण्यात मजा असते

स्फुंदता स्फुंदता हसण्यात मजा असते!

यावर पाटील साहेबांचा.... “वाह! क्या बात है! कबूल!!” आता मजा वाढायला लागली......

..आता विनोद पंचभाई महफिलीत ....

अब तहजीब कहां

रह गयी जमाने मे!

शहर मी पाठशालासे जादा

मधुशालाए जो है!!

......यावर ....राखी येवले ....

बिकती है ना खुशी

कही ..ना कही गम बिकता है!

“लोग गलतफहमी में है ...कि शायद

कही मरहम बिकता है ...!!        

............... सदस्यांचे वाहss वाह....

.....आता माझ, चुकतमाकत हिंदी   .....

वह मधुशाला

वह महाफिले रही कहां

अब रास्ते पर ही

ठेले लगते है!

माझी गाडी आता ऑफिस च्या गेटवर आली आहे.आता शायरी सोडून दिवसभर रुटीन आयुष्य!.

तरीही ...

शेरो शायरी ने मजा फार आली

ट्राफिक मधून गाडी पार झाली!

    तरी पुढचे दोन शेर वाचलेच ...... ........सरिता कमळापूरकर यांचा ....

जे घाव सोशीले ते होते जरी फुलांचे

संवेदना उण्या का तो भार पेलण्याला

ते सूर भैरवीचे नव्हते कधी वियोगी

नयनात पूर तरी का आतुर सांडण्याला

.........नंतर.... बी एन चौधरी सर, .....

वो करीब ही न आये तो इजहार क्या करते!

खुद बने निशाणा तो शिकार क्या करते!

मार गये पर खुली रखी आंखे अपनी!

इससे जादा इंतजार क्या करते!

........आणि शेवटी विनोदजींचा सिक्सर .....

उस चांद को गुरुर है की ,उसके पास नूर है.....

तो हमे भी गुरुर है, क्योंकी

हमारे पास एडमीन जैसा कोहिनूर है!.......

वा काय महफिल जमलीय!........पण आता काम सुरू करायलाच हवे ....

“आण रे बाबा त्या फायली!” ....ही ऑफिसमधील कामांची महफिल सुध्दा जमवायला हवीच की .....

............ आयुष्याची महफिल सजवण्यासाठी.....!!!

     ........प्रल्हाद दुधाळ.(९४२३०१२०२०)