प्रेरणा...
माणसाला आयुष्यात प्रगती साधण्यासाठी कोणत्या ना कोणत्या प्रकारे प्रोत्साहन मिळण्याची आवश्यकता असते.अगदी नुकतंच चालायला किंवा बोलायला लागलेल्या मुलाला त्याचे वडीलधारे प्रोत्साहन देत असतात.आपल्याकडे लहान मुलाला अंगाईगीत म्हणून जोजावले जाते.तसेच बडबडगीते शिकवून वेगवेगळ्या शब्दांची ओळख करून द्यायची पध्दत आहे. लहान मुलांची श्रवणशक्ती तसेच निरीक्षण शक्ती एकदम तीक्ष्ण असते.आजूबाजूला घडणाऱ्या प्रत्येक गोष्टीचे मुले निरीक्षण करत असतात.सभोवताली असणाऱ्या माणसांच्या विविध हालचाली व बोलण्याचे अनुकरण ही चिमुरडी करत असतात. शाररीक व मानसिक पातळीवर त्याचा विकास होत असताना त्याला अनेकांचे प्रोत्साहन मिळाल्याने त्यांची प्रगती होत असते.चांगले संस्कार मिळाले तर त्या मुलांच्या प्रगतीचा वेग वाढलेला आढळतो. संस्कारक्षम वयात आजूबाजूला चांगली माणसे लाभणे ही नशिबाची गोष्ट आहे.अनेकांना असे संस्कार लहानपणी मिळत नाहीत पण उपजत निरीक्षणशक्तीच्या जोरावर हे छोटे जीव चांगल्या सवयी अंगिकारतात व जीवनात प्रगती साधू शकतात.
आज या शब्दाची आठवण झाली ती एका फेसबुक गृप वर चाललेल्या चर्चेवरून, विषय होता की तुम्हाला आयुष्यात कोणा कोणाकडून प्रेरणा मिळाली? मी जेव्हा या विषयावर विचार करायला लागलो तेव्हा लक्षात आले की मी व्यक्तिश: आयुष्यात जे काही मिळवले ते काही एकाच व्यक्तीच्या प्रोत्साहनाने किंवा एका विशिष्ट व्यक्तीच्या प्रेरणेने मिळालेले नाही त्यामुळे एका ओळीत या विषयावर काही लिहिणे शक्य नाही.डोळ्यासमोर असंख्य नावे तरळून गेली मग ठरवले की चला आपल्या या प्रेरणास्रोतांचा आढावा घेऊ या का?
माझ्या बाबतीत बोलायचे झाले तर माझ्या जडणघडणीत माझ्या आईचा मोलाचा वाटा आहेआयुष्यात कोणतीही वाईट परिस्थिती येवो विचलीत न होता ती हाताळण्याचे प्रचंड कौशल्य तिच्याकडे होते. त्या कौशल्याची देणगी मला तिच्याकडून मला मिळाली आहे तिच्याकडे थोडा कोपिष्टपणा होता पण वडीलांकडे असलेला शांतपणा मला वारशात मिळाला. वास्तवात जगण्याची शिकवण मला पालकांकडून मिळाली. मी तेरा चौदा वर्षांच्या असताना पितृछत्र हरपले.मी त्यांचे शेंडेफळ होतो.प्रचंड प्रतिकूल परिस्थितीत आईने वाढवले अर्थात कोंड्याचा मांडा करून कसे जगता येते याची शिकवण परिस्थितीमुळे मिळाली.तडजोड करत जगायला शिकलो ते तेव्हाच!
अक्षरओळख झाली आणि लिहावाचायची प्रेरणा मिळाली ती प्राथमिक शाळेतल्या कुचेकर बाई, वसंत गुरूजी,भुजंग गुरूजी यांनी सुरूवात तर छान करून दिली होती पण मिळेल ते वाचायची सवय खूप चांगले संस्कार करत राहीली.पुढे हायस्कूल जीवनात विद्यासागर सर भेटले त्यांनी मराठी आणि इंग्रजी शिकवले त्यांच्या प्रोत्साहनामुळे मी मराठी साहित्यातली गाजलेली पुस्तके वाचनाची आवड जोपासली.इंग्रजी विषयात बोर्डाच्या मेरीटलिस्टमधे आलो ते या सरांच्या कुशल शिकवणीमुळे! ससेसर अरणकल्लेसर,पडवळसर,कदमसर असे दिग्गज शिक्षक लाभले त्यांच्या प्रेरणेमुळे शैक्षणिक प्रगती साधली गेलीच पण जगायलाही शिकविले.
आज या शब्दाची आठवण झाली ती एका फेसबुक गृप वर चाललेल्या चर्चेवरून, विषय होता की तुम्हाला आयुष्यात कोणा कोणाकडून प्रेरणा मिळाली? मी जेव्हा या विषयावर विचार करायला लागलो तेव्हा लक्षात आले की मी व्यक्तिश: आयुष्यात जे काही मिळवले ते काही एकाच व्यक्तीच्या प्रोत्साहनाने किंवा एका विशिष्ट व्यक्तीच्या प्रेरणेने मिळालेले नाही त्यामुळे एका ओळीत या विषयावर काही लिहिणे शक्य नाही.डोळ्यासमोर असंख्य नावे तरळून गेली मग ठरवले की चला आपल्या या प्रेरणास्रोतांचा आढावा घेऊ या का?
माझ्या बाबतीत बोलायचे झाले तर माझ्या जडणघडणीत माझ्या आईचा मोलाचा वाटा आहेआयुष्यात कोणतीही वाईट परिस्थिती येवो विचलीत न होता ती हाताळण्याचे प्रचंड कौशल्य तिच्याकडे होते. त्या कौशल्याची देणगी मला तिच्याकडून मला मिळाली आहे तिच्याकडे थोडा कोपिष्टपणा होता पण वडीलांकडे असलेला शांतपणा मला वारशात मिळाला. वास्तवात जगण्याची शिकवण मला पालकांकडून मिळाली. मी तेरा चौदा वर्षांच्या असताना पितृछत्र हरपले.मी त्यांचे शेंडेफळ होतो.प्रचंड प्रतिकूल परिस्थितीत आईने वाढवले अर्थात कोंड्याचा मांडा करून कसे जगता येते याची शिकवण परिस्थितीमुळे मिळाली.तडजोड करत जगायला शिकलो ते तेव्हाच!
अक्षरओळख झाली आणि लिहावाचायची प्रेरणा मिळाली ती प्राथमिक शाळेतल्या कुचेकर बाई, वसंत गुरूजी,भुजंग गुरूजी यांनी सुरूवात तर छान करून दिली होती पण मिळेल ते वाचायची सवय खूप चांगले संस्कार करत राहीली.पुढे हायस्कूल जीवनात विद्यासागर सर भेटले त्यांनी मराठी आणि इंग्रजी शिकवले त्यांच्या प्रोत्साहनामुळे मी मराठी साहित्यातली गाजलेली पुस्तके वाचनाची आवड जोपासली.इंग्रजी विषयात बोर्डाच्या मेरीटलिस्टमधे आलो ते या सरांच्या कुशल शिकवणीमुळे! ससेसर अरणकल्लेसर,पडवळसर,कदमसर असे दिग्गज शिक्षक लाभले त्यांच्या प्रेरणेमुळे शैक्षणिक प्रगती साधली गेलीच पण जगायलाही शिकविले.
No comments:
Post a Comment