तुम्ही पुण्यातल्या कोणत्याही रस्त्याने पायी किंवा बाईकवरून जात असाल तर दोन तीन गोष्टींची काळजी घ्यावी लागते.एक म्हणजे तुम्ही पायी चालत असताना एखाद्या छोट्या मोठया खड्ड्यात पाय अडकून पडणार तर नाही ना, किंवा आपला पाय चुकून फुटपाथ वा रस्त्याच्या कडेला बसलेल्या पथारीवाल्या साहेबांच्या विक्रीसाठी ठेवलेल्या मालाला तर लागत नाही ना,याचीही काळजी घ्यावी लागते! हो , इथले फुटपाथ पायी चालना-या लोकांपेक्षा पथारी व्यवसायाच्या सोयीसाठी बांधलेले असतात! दूसरी गोष्ट म्हणजे तुमच्या अंगावर कोणत्याही दिशेने एखादी बाइक वा रिक्षा येवून धडकू शकते किंवा रस्त्याच्या कडेला उभी असलेली एखादी चारचाकी अचानक चालू होवून कुठलाही इशारा न देता तुमच्या अंगावर येवू शकते! वाहतुकीचे नियम पाळणे म्हणजे येथे मागासलेपणाचे लक्षण मानले जाते! याशिवाय तुमची नज़र याही गोष्टीवर असायला हवी की आपल्या अंगावर अचानक कुणी पचकन थूंकत तर नाही ना?
बऱ्याचदा असे होते की तुम्ही रस्त्याने चाललेला असता,बाजूने एखादी चारचाकी येते व अचानक तिच्या खिडकीतून भली मोठी पिंक तुमच्यावर टाकून चारचाकी वेगाने निघून गेलेली असते.तुम्ही जर चालताना आजुबाजूला पाहीले की लक्षात येईल की असे कितीतरी लोक रस्त्यावर मुक्तपणे थूंकत असावेत!
तर असाच एक दिवस मी बाईकवरून ऑफिसला चाललो होतो.रस्त्यावर त्या मानाने फार ट्राफिक नव्हते. मला ओव्हरटेक करून एकजण माझ्यापुढे गेला व थोडी मान खाली करून तोंडात असलेला मुखरस चालत्या बाईकवरून कडेला थुंकला! त्याच्या मागे मी सावकाश बाईक चालवत होतो.त्याने टाकलेली ती पिंक माझ्या कपड्यावर व् तोंडावर उडाली.एवढी प्रचंड किळस आली की लगेच आंघोळ कराविशी वाटत होती! प्रचंड रागही आला होता. एव्हाना तो शहाणा बराच पुढे गेला होता.मी गाडीचा वेग वाढवला व पाठलाग करून त्याला गाठले.त्याच्यासमोर गाडी चक्क आडवी घातली.त्याला दोन तीन शेलक्या शिव्या हासडल्या व त्याचे गचांडे पकडले.
“ साहेब चुकी झाली सॉरी.”
माफी मागून तो रिकामा व्हायला बघत होता.थूंकलो म्हणजे फारकाही चूक केलीय असे त्याला वाटतच नसावे! त्याचा चेहरा एकदम निर्विकार होता!
“ तुमच्या अंगावर उडलय त्याला आता मी काय करू?”
“अरे पण अशी गाडी चालवताना थुंकायला लाज वाटायाला पाहीजे तुला”.
“साहेब, त्यात लाजेच काय? आता झाली चूक! मी काय म्हंतो, एक काम करा साहेब, आता तुम्हीबी थूका माझ्या तोंडावर म्हणजे फिटमफाट हुईल! हां आता लगेच थूका! माझ्या कपड्यावर बी थूका म्हंतो मी! ”
असे म्हणून त्याने आपले तोंड पुढे केले!
मला त्याच्याशी काय आणि कसे बोलावे तेच सुचेना!
निमुटपणे मी त्याचा शर्ट सोडला.
गाडीला किक मारून परत घराकडे निघालो.त्या दिवशी ऑफिसला दांडी पडली!
तेंव्हा म्हणतोय - काळजी घ्या!
----- प्रल्हाद दुधाळ, पुणे.
बऱ्याचदा असे होते की तुम्ही रस्त्याने चाललेला असता,बाजूने एखादी चारचाकी येते व अचानक तिच्या खिडकीतून भली मोठी पिंक तुमच्यावर टाकून चारचाकी वेगाने निघून गेलेली असते.तुम्ही जर चालताना आजुबाजूला पाहीले की लक्षात येईल की असे कितीतरी लोक रस्त्यावर मुक्तपणे थूंकत असावेत!
तर असाच एक दिवस मी बाईकवरून ऑफिसला चाललो होतो.रस्त्यावर त्या मानाने फार ट्राफिक नव्हते. मला ओव्हरटेक करून एकजण माझ्यापुढे गेला व थोडी मान खाली करून तोंडात असलेला मुखरस चालत्या बाईकवरून कडेला थुंकला! त्याच्या मागे मी सावकाश बाईक चालवत होतो.त्याने टाकलेली ती पिंक माझ्या कपड्यावर व् तोंडावर उडाली.एवढी प्रचंड किळस आली की लगेच आंघोळ कराविशी वाटत होती! प्रचंड रागही आला होता. एव्हाना तो शहाणा बराच पुढे गेला होता.मी गाडीचा वेग वाढवला व पाठलाग करून त्याला गाठले.त्याच्यासमोर गाडी चक्क आडवी घातली.त्याला दोन तीन शेलक्या शिव्या हासडल्या व त्याचे गचांडे पकडले.
“ साहेब चुकी झाली सॉरी.”
माफी मागून तो रिकामा व्हायला बघत होता.थूंकलो म्हणजे फारकाही चूक केलीय असे त्याला वाटतच नसावे! त्याचा चेहरा एकदम निर्विकार होता!
“ तुमच्या अंगावर उडलय त्याला आता मी काय करू?”
“अरे पण अशी गाडी चालवताना थुंकायला लाज वाटायाला पाहीजे तुला”.
“साहेब, त्यात लाजेच काय? आता झाली चूक! मी काय म्हंतो, एक काम करा साहेब, आता तुम्हीबी थूका माझ्या तोंडावर म्हणजे फिटमफाट हुईल! हां आता लगेच थूका! माझ्या कपड्यावर बी थूका म्हंतो मी! ”
असे म्हणून त्याने आपले तोंड पुढे केले!
मला त्याच्याशी काय आणि कसे बोलावे तेच सुचेना!
निमुटपणे मी त्याचा शर्ट सोडला.
गाडीला किक मारून परत घराकडे निघालो.त्या दिवशी ऑफिसला दांडी पडली!
तेंव्हा म्हणतोय - काळजी घ्या!
----- प्रल्हाद दुधाळ, पुणे.
No comments:
Post a Comment