आठवणीतला एक पाऊस

आयुष्यात अक्षरशः छपन्न  पावसाळे पाहीले आहेत! कारण माझे वय  छपन्न  वर्षे आहे! आठवणीतले पावसाळे आणि पावसाच्या भरपूर आठवणी आहेत. एक आठवण मात्र अशी आहे  ती आठवली की मी माझ्यावरच हसतो. मी अकरावीला लोणंद  जि सातारा येथे शिकत होतोआता ऐकायला जरा वेगळे वाटेल पण हे खरे आहे की मी चारेक वर्षाचा असताना पोहायला शिकलो होतो पण सायकल चालवायला मात्र अकरावीत असताना म्हणजे सतराव्या वर्षी शिकलो! तर झाले काय की मी भाड्याने सायकल घेवून तेथून पाचेक किलोमीटर अंतरावर असलेल्या वस्तीवर बहीण रहायची तिच्याकडे निघालो होतो . जून ची सुरूवात होती, तसे पावसाचे चिन्ह  दिसत नव्हते . तो रस्ता म्हणजे जेमतेम पायवाटच होती. मी नुकताच सायकल चालवायला शिकलो होतो त्यामुळे बिचकत बिचकत चाललो होतो. जेमतेम दोनेक किलोमीटर गेलो असेल,जोरदार वारा सुटला आणि पाठोपाठ टप्पोर्या थेंबांचा वादळी पाऊस सुरू झाला! आजूबाजूला अजिबात वस्ती नव्हती. मी हातात सायकल धरून चालायला लागलो, वरून पाऊस झोडपत होता. अचानक जोरात वारा आला आणि माझ्या हातातली सायकल वाऱ्याने लांब जावून पडली! .मी पळत जावून सायकल पकडली ,उभी केली, पुन्हा जोरात वादळ आले पुन्हा सायकल लांब बांधाच्या पलिकडे पडली. मी सायकल उचलून वाटेवर आणायचो,परत ती हवेने लांब जावून पडायची असे पाच सहा वेळा झाले! वरून पावसाच्या धारांचा मार बसत होता .दोन तीन वेळा मी सुध्दा धडपडलो!हाताचे कोपरे व घुडगे चांगलेच सोलपटले  होते! ही झटापट चांगली अर्धा तास चालली होती !हा वळवाचा पावूस आला तसा अचानक गेला, पुन्हा लख्ख उन पडले . मी कसाबसा सायकल हातात धरून वस्तीपर्यंत पोहोचलो. तिथे पावसाचा टिप्पुस नव्हता! त्या अर्ध्या तासात माझी  जी त्रेधातिरपीट झाली  ती बघायला कुणीच  नव्हते त्यामुळे हायापायाला काय लागले  ते सागणेही  अवघड झाले होते . ही घटना आठवली की मला  हसू  येते !
.....प्रल्हाद दुधाळ