मी तसा नास्तीक नाही;पण कर्मकांडात फारसा न रमणारा माणूस आहे.आपल्या चांगल्या वाईट कर्मांचे फळ आपल्याला येथेच मिळते अशा माझ्या विचारसारणीमुळे आणि जीवनात तसेच अनेक अनुभव आल्यामुळे असेल; पर्यटन म्हणून कित्येक तीर्थस्थाने मी पाहिली असली तरी देवदेव करायचा म्हणून फारसा मी कधी कोणत्या मंदिरात गेलो नव्हतो.असं म्हणतात की जोपर्यंत सगळ काही सुरळीत चालू असते तोपर्यंत आपण ईश्वराच्या अमर्याद अस्तित्वाला फारसे गंभीरपणे घेत नाही! माझेही तसेच झाले,जीवनात काही अतर्क्य असे चढउतार आले आणि सुमारे वीसबावीस वर्षांपूर्वी माझ्या भावाच्या आग्रहामुळे पहिल्यांदा वाडीरत्नागिरीला गेलो आणि आमचे कुलदैवत जोतीबाचे दर्शन घेतले. जोतिबाच्या डोंगराचा रम्य परिसर आणि पुरातन मंदीर मला खूपच भावले. जोतिबाच्या पायावर डोके टेकवून मन एकदम प्रसन्न झाले.मंदीर परिसरातून प्रचंड उर्जा घेवून मी परत पुण्याला आलो.या जागृत देवस्थानच्या अनुभूती घेतल्यानंतर वर्षाआड का होईना, मी या आमच्या कुलदैवताचे आशीर्वाद घ्यायला आवर्जून जात असतो.पुढे बरीच वर्षे गेली. कुणीतरी जाणकाराने मला जाणीव करून दिली की तुम्ही कुलदैवताला जाता पण कुलस्वामिनीला मात्र भजत नाही. बहुजन समाजात परंपरेने ज्या गोष्टी चालत आलेल्या असतात त्याप्रमाणेच पुढची पिढी मार्गक्रमणा करत असते.इथे माझ्या आधीच्या पिढीलाच आपली कुलस्वामिनी कोणती हे माहीत नव्हते तर मला कुठून माहिती असणार?जुन्या जाणत्या लोकांना विचारले तर कुणालाच काही सांगता येईना.
मी लहानपणी घरातले याबाबतीतले संवाद आठवायचा प्रयत्न केला आणि कांही देवतांची नावे समोर आली.बायकोशी चर्चा केली आणि सुट्टीच्या दिवशीसाठी एक खाजगी गाडी बुक केली.
सकाळी सातला आम्ही पुणे सोडले आणि भोरमार्गे मांढरदेवीकडे प्रयाण केले. हिरव्यागार शाली पांघरलेला तो घाट पाहून चित्तवृत्ती प्रसन्न झाल्या. दिडेक तासाच्या प्रवासानंतर मांढरदेवीच्या मंदिरातल्या दर्शन रांगेत आम्ही उभे होतो.काळूबाई या नावानेही ही देवी प्रसिध्द आहे.मुख्य मंदिरातील काळूबाईची साडीचोळीने ओटी भरून मनोभावे पुजा केली आणि वाईकडे प्रयाण केले. ढोल्या गणपतीचे व कृष्णाघाटावरील इत्तर देवदेवतांचे दर्शन घेतले. आता औंधच्या यमाईमातेच्या दर्शनाची ओढ लागली होती.
औंधला यमाईच्या डोंगरावर हे मुळपीठ देवीचे भव्य पुरातन भव्य मंदीर आहे. औंधची ही यमाईमाता आमची कुलस्वामिनी असल्याचे मला नुकतेच समजले होते त्यामुळे या देवीदर्शनाचे नियोजन मी केले होते. देवीच्या प्रसन्न मुर्तीपुढे डोळे मिटून नतमस्तक झाल्यानंतर आपण अनेक दिवसाची इच्छा फलद्रूप झाल्याचे समाधान वाटले.औंध गावातही यमाईमातेचे भव्य मंदीर आहे. या मंदीरात औंधच्या पंतसचिवानी खास काढून घेतलेली पौराणिक प्रसंगावरील चित्रे लावलेली आहेत तीही बघण्यासारखी आहेत. डोंगरावर असलेले वस्तूसंग्रहालय पाहण्यासारखे आहे.
यमाईमातेचे दर्शन घेवून पुन्हा पुण्याकडे निघालो. खेडशिवापूरजवळ आल्यावर कोंढणपूर इथल्या तुकाईमातेच्या मंदिराकडे गाडी वळवली. आम्ही मंदिरात पोहोचलो आणि मंदिरात नेमकी आरती चालू झाली.आरती झाली आणि आमच्या श्रावणी देवदर्शन यात्रेची सांगता झाली.
कुलदेवता चैतन्याय नमो नम:!
..... प्रल्हाद दुधाळ.
औंधला यमाईच्या डोंगरावर हे मुळपीठ देवीचे भव्य पुरातन भव्य मंदीर आहे. औंधची ही यमाईमाता आमची कुलस्वामिनी असल्याचे मला नुकतेच समजले होते त्यामुळे या देवीदर्शनाचे नियोजन मी केले होते. देवीच्या प्रसन्न मुर्तीपुढे डोळे मिटून नतमस्तक झाल्यानंतर आपण अनेक दिवसाची इच्छा फलद्रूप झाल्याचे समाधान वाटले.औंध गावातही यमाईमातेचे भव्य मंदीर आहे. या मंदीरात औंधच्या पंतसचिवानी खास काढून घेतलेली पौराणिक प्रसंगावरील चित्रे लावलेली आहेत तीही बघण्यासारखी आहेत. डोंगरावर असलेले वस्तूसंग्रहालय पाहण्यासारखे आहे.
यमाईमातेचे दर्शन घेवून पुन्हा पुण्याकडे निघालो. खेडशिवापूरजवळ आल्यावर कोंढणपूर इथल्या तुकाईमातेच्या मंदिराकडे गाडी वळवली. आम्ही मंदिरात पोहोचलो आणि मंदिरात नेमकी आरती चालू झाली.आरती झाली आणि आमच्या श्रावणी देवदर्शन यात्रेची सांगता झाली.
कुलदेवता चैतन्याय नमो नम:!
..... प्रल्हाद दुधाळ.
No comments:
Post a Comment