रक्षाबंधन,
आज रक्षाबंधन, भावा बहिणीच्या नात्यातला एक महत्वाचा सण! मी माझ्या भावंडात एकदम धाकटा आहे . माझ्यापेक्षा मोठ्या बहिणीच्या आणि माझ्या वयात साताठ वर्षाच अंतर आहे.मी शाळेत जायला लागण्याआधीच तीचे लग्न झाले होते आणि ती सासरी निघून गेली होती. मला या बहिणीपेक्षा मोठ्या अजून दोन बहिणी पण त्यांच्यातले आणि माझ्यातले नाते बहीणभावापेक्षा जास्त करून मायालेकरांचे वाटायचे! त्या काळात ग्रामीण समाजात रक्षाबंधन क्वचितच साजरे केले जायचे,आमच्या वयातल्या अंतराने असेल, बहिणी सासरी आणि मी गावाला असल्याने असेल किंवा त्यावेळच्या आर्थिक गणितात बसत नसेल म्हणून असेल; पण लहानपणी बहीणीकडून मी रक्षाबंधनाच्या दिवशी कधी राखी बांधून घेतल्याचे मला आठवत नाही.पुढे वयाच्या चाळीशीनंतर रक्षाबंधनाच्या दरम्यान जर कधी काही वेगळ्या निमित्ताने गाठ पडलीच तर मुलांच्या आग्रहावरून कधीतरी बहिणीकडून राखी बांधून घेतली असेल पण खऱ्या अर्थाने बहीण भावाच्या नात्यातला तो खेळकरपणा मी कधी अनुभवलेलाच नाही. रक्षाबंधन वा भाऊबीजेच्या दिवशी आजुबाजूच्या बहीण भावंडातली सणासुदीची धूम पाहिली की मला आपल्या आयुष्यातल्या अशा आनंदाच्या न्युनतेने हमखास उदास वाटायचे अजूनही वाटतेे. आपल्याला एकतरी बहीण अशी असायला हवी होती जिच्याशी मनमोकळ बोलता आलं असतं असं प्रकर्षाने वाटत रहाते. माझ्या मनातल्या या बाबतीत असणाऱ्या भावना मी कायमच दाबत आलो आहे.
मधल्या काळात माझ्या पुतणीच्या सासूने मला राखी बांधून घ्यायचा आग्रह केला आणि आता दहा बारा वर्षे या मानलेल्या बहिणीकडून दरवर्षी नारळी पौर्णिमेच्या दिवशी किंवा नंतरच्या सुट्टीच्या दिवशी राखी बांधून घेतो.भाऊबिजेला ही बहीण मला ओवाळतेसुध्दा!
या वर्षी मात्र मी माझ्या सख्ख्या बहिणीकडून रक्षाबंधनाच्या आधल्या दिवशीच राखी बांधून घेण्याचा योग जुळवून आणला! झाले असे की, एका नात्यातल्या लग्नासाठी म्हणून मी आणि बायको फलटणजवळच्या आन्दरूड या गावाला काल भाड्याची गाडी घेवून गेलो होतो. लग्नसमारंभ उरकला जेवणे झाली आणि पुन्हा पुण्याकडे निघालो.अचानक लक्षात आले अरे उद्या रक्षाबंधन आहे.बायको म्हणाली आपण तुमच्या बहिणीकडे जाउ आणि रक्षाबंधन साजरे करू! माझ्या बहिणीचे गाव फलटणपासून पंधरा सोळा किलोमीटरवर आहे. घड्याळाचे गणित जमते का याचा अंदाज घेतला.आणि भाच्याला फोन लावला.मी येत असल्याचा निरोप त्याला दिला.फक्त अर्धा तास थांबून निघून जाईल असेही मी त्याला सांगितले. रस्ता बदलून आमची गाडी आता पुसेगाव रोडने निघाली.
अर्ध्या तासातच मी ढवळ या गावात पोहोचलो. साधारण दहा बारा वर्षानी मी माझ्या बहिणीच्या गावी येत होतो.
मी बहिणीच्या घरात पोहोचलो तर पासष्टीच्या आसपास वय असलेली माझी बहीण माझ्यासाठी उत्साहाने गोडाधोडाचा स्वयंपाक रांधत होती.खर तर लग्नाच्या ठिकाणी भरपेट जेवण झाले होते पण बहीणीचा तो उदंड उत्साह पाहून पुन्हा भूक लागली! तिने राखी बांधण्याची तयारी केली आणि गेल्या कित्त्येक दिवसांची सख्ख्या बहिणीकडून रक्षाबंधनाची माझी इच्छा प्रत्यक्षात आली! माझ्या बहिणीच्या चेहऱ्यावर या निमित्ताने पसरलेला प्रचंड आनंद मी याच देही याच डोळा अनुभवला!!!
....प्रल्हाद दुधाळ ०७ /०८/ २०१७.
आज रक्षाबंधन, भावा बहिणीच्या नात्यातला एक महत्वाचा सण! मी माझ्या भावंडात एकदम धाकटा आहे . माझ्यापेक्षा मोठ्या बहिणीच्या आणि माझ्या वयात साताठ वर्षाच अंतर आहे.मी शाळेत जायला लागण्याआधीच तीचे लग्न झाले होते आणि ती सासरी निघून गेली होती. मला या बहिणीपेक्षा मोठ्या अजून दोन बहिणी पण त्यांच्यातले आणि माझ्यातले नाते बहीणभावापेक्षा जास्त करून मायालेकरांचे वाटायचे! त्या काळात ग्रामीण समाजात रक्षाबंधन क्वचितच साजरे केले जायचे,आमच्या वयातल्या अंतराने असेल, बहिणी सासरी आणि मी गावाला असल्याने असेल किंवा त्यावेळच्या आर्थिक गणितात बसत नसेल म्हणून असेल; पण लहानपणी बहीणीकडून मी रक्षाबंधनाच्या दिवशी कधी राखी बांधून घेतल्याचे मला आठवत नाही.पुढे वयाच्या चाळीशीनंतर रक्षाबंधनाच्या दरम्यान जर कधी काही वेगळ्या निमित्ताने गाठ पडलीच तर मुलांच्या आग्रहावरून कधीतरी बहिणीकडून राखी बांधून घेतली असेल पण खऱ्या अर्थाने बहीण भावाच्या नात्यातला तो खेळकरपणा मी कधी अनुभवलेलाच नाही. रक्षाबंधन वा भाऊबीजेच्या दिवशी आजुबाजूच्या बहीण भावंडातली सणासुदीची धूम पाहिली की मला आपल्या आयुष्यातल्या अशा आनंदाच्या न्युनतेने हमखास उदास वाटायचे अजूनही वाटतेे. आपल्याला एकतरी बहीण अशी असायला हवी होती जिच्याशी मनमोकळ बोलता आलं असतं असं प्रकर्षाने वाटत रहाते. माझ्या मनातल्या या बाबतीत असणाऱ्या भावना मी कायमच दाबत आलो आहे.
मधल्या काळात माझ्या पुतणीच्या सासूने मला राखी बांधून घ्यायचा आग्रह केला आणि आता दहा बारा वर्षे या मानलेल्या बहिणीकडून दरवर्षी नारळी पौर्णिमेच्या दिवशी किंवा नंतरच्या सुट्टीच्या दिवशी राखी बांधून घेतो.भाऊबिजेला ही बहीण मला ओवाळतेसुध्दा!
या वर्षी मात्र मी माझ्या सख्ख्या बहिणीकडून रक्षाबंधनाच्या आधल्या दिवशीच राखी बांधून घेण्याचा योग जुळवून आणला! झाले असे की, एका नात्यातल्या लग्नासाठी म्हणून मी आणि बायको फलटणजवळच्या आन्दरूड या गावाला काल भाड्याची गाडी घेवून गेलो होतो. लग्नसमारंभ उरकला जेवणे झाली आणि पुन्हा पुण्याकडे निघालो.अचानक लक्षात आले अरे उद्या रक्षाबंधन आहे.बायको म्हणाली आपण तुमच्या बहिणीकडे जाउ आणि रक्षाबंधन साजरे करू! माझ्या बहिणीचे गाव फलटणपासून पंधरा सोळा किलोमीटरवर आहे. घड्याळाचे गणित जमते का याचा अंदाज घेतला.आणि भाच्याला फोन लावला.मी येत असल्याचा निरोप त्याला दिला.फक्त अर्धा तास थांबून निघून जाईल असेही मी त्याला सांगितले. रस्ता बदलून आमची गाडी आता पुसेगाव रोडने निघाली.
अर्ध्या तासातच मी ढवळ या गावात पोहोचलो. साधारण दहा बारा वर्षानी मी माझ्या बहिणीच्या गावी येत होतो.
मी बहिणीच्या घरात पोहोचलो तर पासष्टीच्या आसपास वय असलेली माझी बहीण माझ्यासाठी उत्साहाने गोडाधोडाचा स्वयंपाक रांधत होती.खर तर लग्नाच्या ठिकाणी भरपेट जेवण झाले होते पण बहीणीचा तो उदंड उत्साह पाहून पुन्हा भूक लागली! तिने राखी बांधण्याची तयारी केली आणि गेल्या कित्त्येक दिवसांची सख्ख्या बहिणीकडून रक्षाबंधनाची माझी इच्छा प्रत्यक्षात आली! माझ्या बहिणीच्या चेहऱ्यावर या निमित्ताने पसरलेला प्रचंड आनंद मी याच देही याच डोळा अनुभवला!!!
....प्रल्हाद दुधाळ ०७ /०८/ २०१७.
No comments:
Post a Comment