शिक्षा.
आज मला विजू जवळ जवळ पंधरा वर्षानंतर भेटला.
त्याला बघितले आणि मला तीस वर्षापूर्वी घडलेला एक किस्सा आठवला.
त्याकाळी आमच्या ऑफिसात तो कॅज्युअल मजदूर म्हणून कामाला होता.तो जरी इथे मजूर म्हणून काम करत होता तरी त्याचे रहाणीमान एकदम टापटीप व व्यवस्थित असायचे! तो मुळातच दिसायला गोरागोमटा व देखणा होता शिवाय कायम कडक इस्त्रीचे कपडे तो घालायचा.बोलण्यात एकदम नम्र होता त्यामुळे त्याची कुणाशीही लगेच मैत्री व्हायची.
तर आमच्या एका अधिकाऱ्यांकडे – नाडगौडा त्यांचे नाव,त्यांच्या ऑफिसात हरकाम्या म्हणून या विजूला ठेवण्यात आले होते.त्याच्या कामात व्यवस्थितपणा असायचा.पोस्टाची कामे,स्टाफला चहापाणी देणे तसेच साहेब सांगेल ती किरकोळ कामे विजू अगदी प्रामाणिकपणे करायचा.या नाडगौडा यांचे रहाणीमान एकदम साधे होते.अंगावर कायम चुरगळलेले व मळके कपडे घातलेले असायचे.केस अस्ताव्यस्त असायचे. खर तर हे सरकारी वर्ग दोनचे अधिकारी, पण नाडगौडा अगदीच अजागळपणे रहात होते. त्यांच्याकडे पाहून त्यांनी कित्येक दिवसात आंघोळ तरी केली असेल का असा प्रश्न पडावा असे त्यांचे राहणीमान होते. सगळे कर्मचारी या गोष्टीवरून त्यांच्या मागे चेष्टेच्या सुरात बोलायचे!
एकदा काय झाले की, हेड ऑफिसातून निरोप आला त्या निरोपाप्रमाणे दुसऱ्या दिवशी सकाळी सकाळी आमच्या दिल्लीच्या ऑफिसातून इन्स्पेक्शनसाठी एक अतिवरिष्ठ अधिकारी रेल्वेस्टेशनवर उतरणार होते आणि त्यांना रिसीव्ह करण्यासाठी नाडगौडा यांनी जायचे होते.
आपल्याबरोबर एखादा मदतनीस असावा म्हणून नाडगौडा यांनी विजूलाही दुसऱ्या दिवशी स्टेशनवर बोलावले.
दुसऱ्या दिवशी सकाळी विजू त्याला सांगितल्याप्रमाणे स्टेशनवर हजर झाला.नाडगौडा साहेब खात्याची गाडी घेवून स्टेशनवर गेले. निर्धारित वेळेवर गाडी आली.सांगितलेल्या बोगीसमोर विजू आणि नाडगौडासाहेब उभे राहिले.त्या बोगीत बहुतेक ते अधिकारी एकटेच उतरणारे प्रवासी होते त्यांना रिसीव्ह करायला नाडगौडासाहेब आणि विजू दोघेही त्या बोगीकडे धावले.
ते बडे साहेब खाली उतरले त्यानी रिसिव्ह करायला आलेल्या त्या दोघांकडे पाहीले. नाडगौडा यांच्या अवतारावरून काही अंदाज बांधला आणि आपल्या हातातली ओडिसी ब्रिफकेस त्यांनी नाडगौडा साहेबांच्या हातात दिली आणि अपटूडेट पोषाखात असलेल्या विजूसमोर हस्तांदोलन करायला हात पुढे केला! विजूची फारच पंचायत झाली त्याने नाईलाजाने हात मिळवला आणि नाडगौडा साहेबांकडे हात दाखवला.
" सर, यह हमारे साहब नाडगौडाजी." अशी ओळख करून दिली आणि त्यांच्या हातातली बॅग पटकन स्वत:कडे घेवून खाली मान घालून गाडीच्या दिशेने निघाला.
काय घोटाळा झालाय ते आलेल्या अधिकाऱ्याच्या लक्षात आले. त्यांच्या चेहऱ्यावर मिश्किल स्मित झळकले, त्यांनी आता नाडगौडाशी हस्तांदोलन केले. दोघेही गाडीत बसले आणि गाडी इंस्पेक्सन क्वार्टरकडे निघाली.
कॅज्युअल मजदूर असूनही विजू एकदम टेचात रहातो याचा नाडगौडा साहेबाला फारच राग आला होता!या विजूमुळेच आपल्याबद्दल त्या साहेबाचा गैरसमज झाला आणि आपल्याला मजदुर समजले गेले हे नाडगौडा साहेबाना फारच झोंबले होते! दुसऱ्याच दिवसापासून विजूची बदली स्टोअरमधे हेल्पर म्हणून झाली!
........... प्रल्हाद दुधाळ.
आज मला विजू जवळ जवळ पंधरा वर्षानंतर भेटला.
त्याला बघितले आणि मला तीस वर्षापूर्वी घडलेला एक किस्सा आठवला.
त्याकाळी आमच्या ऑफिसात तो कॅज्युअल मजदूर म्हणून कामाला होता.तो जरी इथे मजूर म्हणून काम करत होता तरी त्याचे रहाणीमान एकदम टापटीप व व्यवस्थित असायचे! तो मुळातच दिसायला गोरागोमटा व देखणा होता शिवाय कायम कडक इस्त्रीचे कपडे तो घालायचा.बोलण्यात एकदम नम्र होता त्यामुळे त्याची कुणाशीही लगेच मैत्री व्हायची.
तर आमच्या एका अधिकाऱ्यांकडे – नाडगौडा त्यांचे नाव,त्यांच्या ऑफिसात हरकाम्या म्हणून या विजूला ठेवण्यात आले होते.त्याच्या कामात व्यवस्थितपणा असायचा.पोस्टाची कामे,स्टाफला चहापाणी देणे तसेच साहेब सांगेल ती किरकोळ कामे विजू अगदी प्रामाणिकपणे करायचा.या नाडगौडा यांचे रहाणीमान एकदम साधे होते.अंगावर कायम चुरगळलेले व मळके कपडे घातलेले असायचे.केस अस्ताव्यस्त असायचे. खर तर हे सरकारी वर्ग दोनचे अधिकारी, पण नाडगौडा अगदीच अजागळपणे रहात होते. त्यांच्याकडे पाहून त्यांनी कित्येक दिवसात आंघोळ तरी केली असेल का असा प्रश्न पडावा असे त्यांचे राहणीमान होते. सगळे कर्मचारी या गोष्टीवरून त्यांच्या मागे चेष्टेच्या सुरात बोलायचे!
एकदा काय झाले की, हेड ऑफिसातून निरोप आला त्या निरोपाप्रमाणे दुसऱ्या दिवशी सकाळी सकाळी आमच्या दिल्लीच्या ऑफिसातून इन्स्पेक्शनसाठी एक अतिवरिष्ठ अधिकारी रेल्वेस्टेशनवर उतरणार होते आणि त्यांना रिसीव्ह करण्यासाठी नाडगौडा यांनी जायचे होते.
आपल्याबरोबर एखादा मदतनीस असावा म्हणून नाडगौडा यांनी विजूलाही दुसऱ्या दिवशी स्टेशनवर बोलावले.
दुसऱ्या दिवशी सकाळी विजू त्याला सांगितल्याप्रमाणे स्टेशनवर हजर झाला.नाडगौडा साहेब खात्याची गाडी घेवून स्टेशनवर गेले. निर्धारित वेळेवर गाडी आली.सांगितलेल्या बोगीसमोर विजू आणि नाडगौडासाहेब उभे राहिले.त्या बोगीत बहुतेक ते अधिकारी एकटेच उतरणारे प्रवासी होते त्यांना रिसीव्ह करायला नाडगौडासाहेब आणि विजू दोघेही त्या बोगीकडे धावले.
ते बडे साहेब खाली उतरले त्यानी रिसिव्ह करायला आलेल्या त्या दोघांकडे पाहीले. नाडगौडा यांच्या अवतारावरून काही अंदाज बांधला आणि आपल्या हातातली ओडिसी ब्रिफकेस त्यांनी नाडगौडा साहेबांच्या हातात दिली आणि अपटूडेट पोषाखात असलेल्या विजूसमोर हस्तांदोलन करायला हात पुढे केला! विजूची फारच पंचायत झाली त्याने नाईलाजाने हात मिळवला आणि नाडगौडा साहेबांकडे हात दाखवला.
" सर, यह हमारे साहब नाडगौडाजी." अशी ओळख करून दिली आणि त्यांच्या हातातली बॅग पटकन स्वत:कडे घेवून खाली मान घालून गाडीच्या दिशेने निघाला.
काय घोटाळा झालाय ते आलेल्या अधिकाऱ्याच्या लक्षात आले. त्यांच्या चेहऱ्यावर मिश्किल स्मित झळकले, त्यांनी आता नाडगौडाशी हस्तांदोलन केले. दोघेही गाडीत बसले आणि गाडी इंस्पेक्सन क्वार्टरकडे निघाली.
कॅज्युअल मजदूर असूनही विजू एकदम टेचात रहातो याचा नाडगौडा साहेबाला फारच राग आला होता!या विजूमुळेच आपल्याबद्दल त्या साहेबाचा गैरसमज झाला आणि आपल्याला मजदुर समजले गेले हे नाडगौडा साहेबाना फारच झोंबले होते! दुसऱ्याच दिवसापासून विजूची बदली स्टोअरमधे हेल्पर म्हणून झाली!
........... प्रल्हाद दुधाळ.
No comments:
Post a Comment